UTRACONE ROZDZIAŁY

ROZDZIAŁY 25 i 26

 Były dwa rozdziały, które utraciłam wraz dyskiem mojego komputera, a wraz z niesprawiedliwym skasowaniem konta przez Wattpada przepadły one na zawsze. Być może któregoś razu je jakoś odtworzę ale na razie nie mam na to siły.

Wybaczcie...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

cz.16

Obraz
  February 19 Nie spieszyło mi się dziś jakoś szczególnie na zajęcia za to postanowiłem nieco ogarnąć moje kudły.   - Są zdecydowanie za długie – westchnąłem, zerkając w lustro – ciekawe czy Cher znajdzie chwilę by mnie obsłużyć? - wziąłem telefon i wykręciłem do jej salonu.   - Witamy w salonie Cher, your hair is our hoard.   - Cześć kochana.   - Pedro? To na serio ty? No w końcu odważyłeś się zadzwonić! Ile to już? Pół roku? Ostatnio się widzieliśmy chyba na moim ślubie.   - Wybacz, miałem trochę spraw na głowie...   - To co umawiamy się na kawę i ci te sprawy z łba zdejmuję?   - A co byś powiedziała na strzyżenie tego mojego łba?   - Gdzie i kiedy?   - Za pół godziny u ciebie myszko?   - Spoks, czekam kocie. Ach ta Cher, nigdy się nie zmieni – pomyślałem, chowając telefon. Z Seachough znamy się od przedszkola. Kiedy byliśmy młodsi razem zakopywaliśmy lalki i szukaliśmy dżdżownic, ba nawet na tę samą uczeln...
Czytaj więcej

cz.12

Obraz
  January 10   Od ponad tygodnia jestem chory, znaczy bardziej chory niż zwykle. Ciężko mi siedzieć czy leżeć gdyż te cholerne krostki bolą jak diabli. Ponieważ zakładanie ubrań sprawia mi nieco kłopotu no to cóż, chodzę częściowo rozebrany. W końcu nikogo po za kotem tu nie zgorszę. Jedyny czas kiedy muszę się jakoś okryć to wizyty pani Thomson i Pucusia. Whoopi przynosi mi leki i drobne zakupy kiedy poproszę, a w zamian ja pilnuję rudzielca bo Wilhelm za lisem nie zawsze nadąża. Po zrobieniu sobie śniadania postanowiłem w końcu obciąć pazury temu mojemu czarnemu szczęściu. Znalazłem odpowiednie nożyczki i ruszyłem na poszukiwania głównego zainteresowanego.   - Teofilu! Teuś! Kici kici! - wołałem, kręcąc się po mieszkaniu. Niestety po kociaku nie było nigdzie ani śladu.   - Skoro nie chcesz przyjść to załatwimy to inaczej – poszedłem do kuchni i zatrząsłem saszetką, a potem trąciłem jego miskę tak, aby zabrzęczała. Nie dłużej niż po dziesię...
Czytaj więcej

Cz. 31

Obraz
  April 23   Rano w sobotę obudziło mnie nieprzyjemne wycie telefonu. Z wyrazem bólu jaki towarzyszy każdemu kto chciałby jeszcze pospać podniosłem się z prowizorycznego posłania i sięgnąłem po dotykówkę. Na ekranie wyświetliła mi się krzywa morda Toma. Przewróciłem oczami.   - Czego? – ziewnąłem, dowiadując się z wyświetlacza, że jest godzina siódma rano.   - Może jakieś dzień dobry fiucie! – oburzył się Tom.   - Dzień dobry jest zarezerwowane dla normalnych ludzi, którzy nie zawracają innym tyłka w sobotni poranek.   - Zamknij ryj i posłuchaj „braciszku” – powiedział to ostatnie z mocno wyczuwalnym jadem – Janet ma wrócić na uczelnie albo przestaję płacić za jej studia.   - Zabierz Brada na terapię to sama wróci.   - Jeszcze czego! Ojciec jest zdrowy!!!   - Tom, wiem, że jesteś jebanym sknerą, krętaczem, leniem…   - Do rzeczy! Bo cię pozwę za pomówienia!   - Ale dopóty nie ruszysz zadu i nie sprawdzisz ...
Czytaj więcej